Wasze motta

Kasper

Wasze życiowa motta , złote myśli.

Makoto

" Najciemniej jeszt zawsze przed wschodem słońca"

-Paulo Coelho

Chciałbym choć raz jeszcze spojrzeć oczami małego dziecka,
zastanowić się nad sensem istnienia
i dostrzec to niezauważalne,
zauroczyć się zjawiskami
którę teraz wydają się banałem...
przeżywać każdy wschód,
zachód,
wiosnę,
jesień,
zimę,
lato,
z takim samym podziwem,
zauroczeniem,
pasją..
na ustach miec wciaz pytanie dlaczego?

jesienią tarzać się w liściach,
zachwywac sie zachodami,
tymi drobnymi złocistymi promieniami Słońca,
przedzierającymi się między drzewami,
przydzianymi z lekka,
mocniej trzymającymi się liściami
zabarwione przeróżnymi kolorami,
szkarłatnymi,
karminowymi,
złocistymi,
przeróżnymi odcieniami żółci,
gdzieniegdzie znajdującymi się liśćmi
-tymi cosilniejszymi- mocno trzymającymi się - zielonymi,
nie pragnących zmian - chcących pozostać sobą
być może innymi niż wszystkie inne - jak ja -
pragnącymi mimo zauwazalnych różnic pozostać tu - gdzie ich miejsce
wiernymi swoich zasad,
nie patrzac na wysmiewajace srodowisko,
czekajace tylko na każdą potyczkę,
by móc wytknąć ją palcem,

..w zimie rzucac sie sniezkami,
robić aniołki w śniegu,
lepić bałwany,
czy stawiać igloo..
wracać ze śniegiem pod ubraniami,
przemoczony do suchej nitki,

..wiosną oglądać budzący się świat,
patrzeć jak natura wstaje ze snu zimowego,
wszystko jakby magiczną kredką malowane,
jedno po drugim,
wstaje do zycia
i pedzi by pokazac swoja wartosc
...
jednak najważniejsze by pozostać sobą,
nie wstydząc się uczuć,
odczuć,
poniesienia szczęscia,
i wodzów fantazji,
majac swiadomosc ze nie traci sie nic - a zyskuje wiele
mimo wzlotów i upadków...

-Simon

Leeloo

Omnia mea mecum porto - wszystko co mam noszę ze sobą.